بولیمیا یا پرخوری عصبی چیست: علائم، عوارض، دلایل و درمان پرخوری عصبی

پرخوری عصبی یک بیماری روانی نگران کننده و اختلال خوردن است که می‌تواند پیامدهای شدیدی در طول عمر داشته باشد. برای کسانی که با این اختلال دست و پنجه نرم می‌کنند، غلبه بر رفتارهای پیچیده این اختلال و همچنین تصورات غلط و انگ‌های مرتبط با آن می‌تواند فوق‌العاده دشوار باشد.

تقریباً 1 درصد از افراد مبتلا به پرخوری عصبی برای بهبود خود مبارزه می‌کنند. افزایش آگاهی از علائم، علل و مداخلات پرخوری عصبی می‌تواند منجر به کاهش معنی دار این شیوع شود.

معنی پرخوری عصبی چیست؟

اصطلاح «پرخوری عصبی» به یک اختلال خوردن اشاره دارد که با قسمت‌هایی از پرخوری مشخص می‌شود که به دنبال آن رفتارهای جبرانی مانند پاکسازی معده، روزه داری و/ یا ورزش بیش از حد وجود دارد.

آمارهای مربوط به بولیمیا یا پرخوری عصبی

در حالی که بسیاری از افراد از بولیمیا آگاه هستند، تأثیر آن بر جمعیت‌های مختلف و همچنین شیوع آن کمتر شناخته شده است.

3 درصد از جمعیت ایالات متحده در طول زندگی خود با پرخوری عصبی دست و پنجه نرم می‌کنند.
4 درصد از زنان در ایالات متحده دچار پرخوری عصبی می‌شوند که 5 برابر مردان است.
78 درصد از مبتلایان به پرخوری عصبی دچار نقص در زندگی روزمره و 43.9 درصد با اختلال شدید مواجه می‌شوند.
تنها 43 درصد از مبتلایان به پرخوری عصبی تحت درمان پرخوری عصبی قرار می‌گیرند.
9 درصد از مبتلایان به پرخوری عصبی بر اثر اختلال خود خواهند مرد.

انواع بولیمیای عصبی

با توجه به پیچیدگی علائم و رفتارهای پرخوری عصبی، آنها اغلب به دو زیر گروه تقسیم می‌شوند:

۱-نوعی که در آن پاکسازی صورت می‌گیرد

نوع پاکسازی به رایج‌ترین نوع رفتارهای پرخوری عصبی اشاره دارد. نوع پاکسازی شامل فرد درگیر در رفتارهای پرخوری فوق الذکر و به دنبال آن رفتارهای پاکسازی کننده مانند استفراغ و/ یا ملین/ دیورتیک/ تنقیه است.

۲-نوعی که در آن پاکسازی انجام نمی‌شود.

این نوع به این معنا نیست که افراد رفتارهای جبرانی با هدف حذف رفتارهای پرخوری انجام نمی‌دهند. کسانی که با بولیمیا بدون پاکسازی دست و پنجه نرم می‌کنند، رفتارهای جبرانی دارند که به طور فعال شامل دفع غذا از بدن نمی‌شود. در عوض، این افراد روزه می‌گیرند یا رفتارهایی را برای جبران انجام می‌دهند مثل ورزش شدید.

عوارض بلندمدت بولیمیا چیست؟

بدن برای مصرف غذا، جذب مواد مغذی لازم و سپس خلاص شدن از شر آنچه برای عملکرد مطلوب بدن لازم نیست، دست به اعمالی می‌زند. بنابراین تعجب‌آور نیست که رفتارهای پرخوری منجر به عواقب جدی طولانی مدت برای عملکرد فیزیکی بدن می‌شود، که شامل موارد زیر است:

مسائل گوارشی
ضربان قلب نامنظم/ مشکلات قلبی عروقی/ حمله یا نارسایی قلبی.
کاردیومیوپاتی
بیماری عروق کرونر قلب.
بیماری لثه و پوسیدگی دندان/ از دست دادن دندان.
اختلالات سلامت روان مانند اضطراب، افسردگی، مسائل مربوط به مصرف مواد و غیره.
کم آبی و مشکلات اندام‌ها/ نارسایی‌ها.
افزایش افکار خودکشی
چرخه قاعدگی نامنظم و مشکلات باروری.
تراکم استخوان پایین.
پوکی استخوان
زخم در پوشش داخلی روده.
سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS).
سوراخ شدن روده.
برداشتن احتمالی روده بزرگ
استفاده از کیسه کولوستومی
آسیب به مری.
بیماری ریفلاکس اسیدی مزمن.
سرطان مری.

مرگ به دلیل تأثیرات جسمانی ذکر شده در بالا یا افزایش افکار خودکشی.

دلایل بولیمیا یا پرخوری عصبی چیست؟

همانند اکثر بیماری‌های روانی و اختلالات خوردن، هیچ دلیل خاصی برای بولیمیا عصبی وجود ندارد. عوامل متعددی در ارتباط با ترکیب ژنتیکی، تربیت محیطی و اجتماعی و سابقه روانی می‌تواند منجر به رفتارهای پرخوری عصبی شود.

عوامل بیولوژیکی

عوامل ژنتیکی و بیولوژیکی متعددی در ایجاد پرخوری عصبی وجود دارد، مانند:

سابقه خانوادگی اختلالات خوردن/ پرخوری عصبی.

سابقه خانوادگی بیماری روانی/ مصرف مواد.

استعداد برای مشکلات تکانشگری/ کنترل ضربه.

استعداد پرخوری.

حساسیت عصبی به پاداش‌ها، به ویژه سیستم‌های پاداش غذا.

عوامل روان‌شناختی

پرخوری عصبی با آسیب‌شناسی رفتاری خاصی همراه است، از جمله:

تشخیص سلامت روانی پیشین.

گرایش به تکانشگری.

سابقه سوء استفاده یا تروما.

تصویر بدنی منفی از خود.

اختلال در تنظیم هیجان و قابلیت تحمل پریشانی.

عزت نفس ضعیف.

مشارکت در شغل یا سرگرمی متمرکز بر ظاهر بدنی.

عوامل رژیم غذایی

توسعه پرخوری عصبی با سابقه رژیم غذایی و مشارکت در رفتارهای فرهنگ رژیم غذایی ارتباط تنگاتنگی دارد که برخی از آنها عبارتند از:

نارضایتی از وزن/ شکل/ اندازه بدن.
دید منفی نسبت به ظاهر.
هرگونه سابقه رفتارهای رژیم غذایی.
هرگونه سابقه مشارکت در محدود کردن و پرخوری چرخه‌ها.
ارزش‌گذاری بیش از حد روی ایده‌آل‌های زیبایی اروپایی.

گزینه‌های درمانی برای درمان پرخوری عصبی

روش‌های درمانی مختلفی برای درمان پرخوری عصبی توصیه شده است که موثر می‌باشند. یکی از این موارد درمان شناختی رفتاری (CBT) است که تمرکز بر باورهای محدود کننده و غیر مفید دارد که ممکن است باعث ایجاد رفتارهای پرخاشگرانه شود و از فرد در جایگزینی این باورها با اعتقاداتی که از بهبود حمایت می‌کند، پشتیبانی می‌کند. درمان مبتنی بر خانواده همچنین در درمان اختلالات خوردن در نوجوانان و جوانان بسیار مفید است. علاوه بر این، بسیاری از افراد مبتلا به پرخوری عصبی با اختلالات همزمان که ممکن است رفتارهای پرخوری را تداوم بخشد، دست و پنجه نرم می‌کنند، بنابراین، جستجوی اطلاعات در مورد داروهای روانپزشکی ممکن است تثبیت‌کننده خلق و خویی باشد که منجر به کاهش آن رفتارها می‌شود.

درست است که رفتارها و پیامدهای بالقوه پرخوری عصبی ترسناک است، اما فراموش نکنید که این اختلال قابل درمان است. این امکان وجود دارد که از حمایت معنادار و متغیری در زندگی برخوردار شوید که به شما یا عزیزانتان اجازه می‌دهد از این اختلال رهایی یابید و یک زندگی کامل و شاد از بهبودی را تجربه کنید.